Αγαρηνοί

Έτσι ονομάζονταν στον Μεσαίωνα οι μουσουλμάνοι γενικά και ειδικότερα οι Άραβες, ως απόγονοι της Άγαρ, μητέρας του γενάρχη τους Ισμαήλ (Ισμαηλίτες). H λέξη χρησιμοποιείται συχνά από τους συγγραφείς της βυζαντινής περιόδου και αναφέρεται κυρίως στους Άραβες πειρατές που από τον 8o αι. άρχισαν να λυμαίνονται το Αιγαίο. Οι Α. έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο στη ζωή του Βυζαντίου. Στην Έκθεση της βασιλείου τάξεως του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου τονίζεται ιδιαίτερα o χαιρετισμός που έπρεπε να δώσει ο βασιλιάς προς τον αμιρά τωνΑ. (χαλίφη της Βαγδάτης). Στα επίσημα γεύματα που έδινε ο αυτοκράτορας στο παλάτι, οι Α. είχαν τιμητικότερη θέση από τους Φράγκους. Στην περίοδο της τουρκοκρατίας, το όνομα Α. ήταν ταυτόσημο με το Τούρκος και σήμαινε μεταφορικά τον ανελέητο και αιμοβόρο κατακτητή. Ακόμα και πρόσφατα σε πολλά σημεία της Ελλάδας, η λέξη Α. αποτελούσε βρισιά ή κατάρα: «σκύλε Αγαρηνέ», «να σε κάψ’ η φωτιά τ’ Αγαρηνού», «να πέσεις σ’ Αγαρηνού χέρια» κ.ά. Αγαρηνός ιππέας με τόξο (Βιβλιοθήκη Τοπ-Καπί, Κωνσταντινούπολη). Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής (1494-1569) είναι χωρίς αμφιβολία ο σπουδαιότερος Οθωμανός σουλτάνος, καθώς στη διάρκεια της διακυβέρνησής του οι Αγαρηνοί επεκτάθηκαν στην ευρωπαϊκή ήπειρο.